Al sinds een paar jaar kleur ik mijn haar. Niet zwart of bruin maar kleuren waar ik blij van word. Fel rood, roze, grijs, hoogblond en aqua zijn kleuren waar ik zelfverzekerd mee rond liep.
Veel mensen zullen het maar niets vinden, maar spreken zich niet uit. Jonathan wel, mijn neefje van 4 jaar. Hij vindt het maar raar dat mijn haar blauw is, dat hoorde niet volgens hem.
Laatst stond ik in de bakker en toen wendde een toch wel hoogbejaarde man zicht tot mij. Hij zei tegen mij: “Ik vind het zo mooi dat jij dat durft om met blauw haar rond te lopen. Het staat je prachtig. Ik zou dat niet durven”.
Hij sloeg zijn ogen weemoedig neer. Aan zijn lichaamstaal zag ik dat hij dacht aan datgene wat hij dolgraag in zijn leven had willen doen, maar niet had gedaan.
Het raakte me dat zo’n man op leeftijd me aansprak en prees voor mijn moed. Voor mij voelt het niet als moedig om met blauw haar rond te lopen.
Maar als iets dat ik doe omdat ik daar zo super blij van wordt. Ik luister en volg mij eigen innerlijke beat.
Conformist, dwarsligger of muziekvirtuoos
Zich conformeren is volgens Van Dale; zich schikken naar de heersende mening. Dat maakt dat woorden als dwarsliggen, verstoren of ontregelen het tegenovergestelde zijn hiervan.
Als iemand niet gelijk loopt met de mensen in zijn omgeving (familie, vrienden, collega’s) dan komt dat waarschijnlijk omdat deze persoon een andere beat hoort. Laat deze persoon zich uitleven op de muziek die hij hoort, hoe vals die voor een ander ook klinkt.
We hebben allemaal een ziel die zachtjes met ons praat. Schreeuwt soms, in een enkel geval: “Doe dat niet”, of “Durf in het diepe te springen en er voor te gaan”, “Nu stoppen daarmee”. En toch doen veel vrouwen het niet, hun intuïtie volgen. Dansen op de muziek die alleen zij horen.
Hoe komt het toch dat wat een partner, vrienden of ouders tegen ons zeggen, ons zo van slag kan brengen? Ons zo kan beïnvloeden dat we niet doen wat we diep van binnen zo sterk voelen?
Doe niet zo raar! Moet je weer opvallen! Dat lukt jou toch niet. Niemand in onze familie, vriendengroep of dorp doet dat. Daar ben je toch veel te oud of jong voor! Dat past helemaal niet bij jou!
En luisteren we wel naar die melodie binnen in onszelf en spreken we de taal van onze intuïtie, zoals ik dat noem, dan wordt er wat van gevonden. En is het bijna topsport om al die oordelen en kritiek te ontwijken.
Uit de maat dansen
Wat doen we dan vaak? Juist, uit de maat dansen, omdat we gaan dansen op muziek die we helemaal niet horen. Al die verwachtingen en al het goed bedoelde ongevraagde advies hebben maar één doel.
En dat is controle hebben over wat je doet. Controle hebben over wie je bent, namelijk het ideale plaatje van jou in hun hoofd.
Het lijkt heel veilig om niet op te vallen en mensen niet teleur te stellen. Want o wee als ze je buitensluiten, of dat je de goede band met familie kwijtraakt of dat mensen in het dorp over je praten.
Maar niet luisteren naar je innerlijke stem, naar je diepste verlangen is ongelooflijk erg uit de maat dansen.
Verstikkende liefde en controle verpakt in bezorgdheid
De beat die we binnen in onszelf horen is de verbinding met onze ziel. De telefoonlijn die een ziel gebruikt om met ons te praten. In woorden, zinnen, beelden of door ons te laten voelen. En terwijl jij je bezig houdt met doen wat je omgeving wil dat je doet.
En zijn wie je omgeving wil dat je bent, zal je muziek steeds zachter gaan klinken. Totdat je het niet meer hoort. En je gefrustreerd, verdrietig, boos of ongelukkig door het leven gaat. Dat je denkt dat dit je lot is dat je te accepteren hebt.
De mensen die van jou verwachten dat je danst op de muziek die zij horen, doen dat meestal uit liefde. Ze hebben het beste met je voor. Maar is hun beste voor jou - verstikkende liefde en controle verkleed als bezorgdheid - ook echt het beste dat jij jezelf kunt geven?
Zijn wie je echt bent
Moed is er voor nodig om te dansen op de innerlijke muziektonen die alleen jij hoort. Om te doen waar je ziel blij van wordt. Om uit het leven te halen wat er voor jou inzit. Je talenten gaat ontdekken en gebruiken.
Je intuïtie volgen. Waarom? Zodat jij kunt zijn wie je echt bent. En gaat doen wat je voelt.
Als we allemaal dezelfde beat hadden gehoord dan was er nooit ontwikkeling, groei en vooruitgang geweest. Dan zouden we allemaal blijven doen wat we gewend waren te doen. En stilstaan.
Durf jij te dansen op jouw eigen beat? Ook als dat een andere is dan van je omgeving? Ook als dat een andere is dan van je partner, je moeder of vader of beste vriend of vriendin?
Onvoorwaardelijke liefde is een cadeau
Voor kinderen hebben de meeste ouders onvoorwaardelijke liefde. Voor mij is onvoorwaardelijke liefde onbeperkt, zonder oordelen en kritiek een ander op zijn eigen beat laten dansen.
Niet alleen je kinderen. Ook je partner, je vrienden, collega’s of mensen die je ziet in de trein, tijdens het winkelen of op televisie. Dat is wat ik versta onder onvoorwaardelijke liefde.
Het is het mooiste cadeau vind ik dat je iemand kunt geven; de kans om zichzelf te zijn. Hoe? Door ze te laten dansen op hun eigen muziek. Op de beat die alleen zij horen. Zonder dat ze hun keuze hoeven toe te lichten of te verdedigen.
